Marta Maria Koniarska / Przepis na lepszą strukturę

W prezentowanych pracach artystka posłuży się nieoczywistymi wzorcami definiowania bezpiecznej przestrzeni oraz skupi na jej poszukiwaniu. Główną osią będą tutaj przypadkowo zasłyszane informacje, potwierdzanie niemal natychmiastowo np. w podręcznej wyszukiwarce telefonu. Przy wyjaśnianiu codziennych koincydencji koncentruje się na sytuacjach absurdalnych oraz fascynacjach wykraczających poza standardową ścieżkę odbierania rzeczywistości. Czerpie inspiracje głównie z dziedzin określanych przedrostkiem para-. Zakłada  możliwość swobodnego kadrowania, skalowania i miksowania intuicyjnie elementów  tak, by kierować wybiórczo uwagą odbiorcy.  Kolekcjonowane historie są jak przepisy, które potencjalnie mogłyby odmieniać wyjściowe sytuacje. 

Marta Maria Koniarska - Absolwentka ASP Gdańsku.
W 2017r obroniła dyplom w pracowni prof. Henryka Cześnika na Wydziale Malarstwa oraz aneks z ceramiki w pracowni dr. hab. Katarzyny Jóźwiak- Moskal. Działa głównie w obszarze takich mediów jak malarstwo, fotografia czy ceramika, jednak pozostaje otwarta również na inne formy.

W swojej praktyce artystycznej zbiera opowieści, podgląda i podsłuchuje różne postacie, miejsca i czasy. Podejmuje dialogi starając się pozostać w roli neutralnej, nieco naiwnej obserwatorki. Jest współtwórczynią trójmiejskiej inicjatywy wystawienniczej Wolne Pokoje oraz członkinią kolektywu Kraina YZ.

Przepis na lepszy absurd- interpretacja teorii spiskowych i znaków wirtualnych w malarstwie Marty Koniarskiej. 

Patrzę na obrazy Marty Koniarskiej z fascynacją i szczerym zainteresowaniem – są to obrazy trudne do interpretacji, stanowią labirynt bez pomocy w postaci nici Ariadny. Artystka pochyla się nad teoriami spiskowymi zasłyszanymi chociażby w sklepie ze zdrową żywnością. Obrazy ilustrują prawdy objawione, teorie zasłyszane od na przykład przewodnika podczas wycieczki do Maroko.

Moją uwagę przykuwa obraz przedstawiający dziewczynkę o otwartych ustach ( Przepis na lepszą strukturę ). Nie wiem jeszcze, że dziecko wykonuje ćwiczenie mające na celu wpuszczenie światła słonecznego do swojego organizmu. Celem ćwiczenia jest przywrócenie lepszej struktury polegającej na otworzeniu się na nowe pola świadomości stwarzających możliwość pomocy dla całej ludzkości. Obraz przedstawia bowiem teorię spiskową zakładającą rzekomą modyfikację genetyczną rasy ludzkiej przez istoty pozaziemskie.

Inna teorią, usłyszaną przez artystkę na fotelu dentystycznym, jest twierdzenie o celowym podtruwaniu populacji za pomocą smug kondensacyjnych widocznych na niebie po lecącym samolocie. Chemtrails to obrazy traktujące właśnie o związkach z  inżynierią klimatyczną- małe płótna przedstawiają samoloty na błękitnym niebie poprzecinane przez  ślady spalin.

Martę Koniarską interesują w malarstwie nisze- chociażby kwestie wypowiadane przez małe społeczności zafascynowane  pograniczami nauki i paranauki.

Bardzo charakterystycznym obrazem z serii jest płótno przedstawiające Ostatniego Płaskoziemcę – jest to opowieść o rakiecie Mike Mada Hughes’a, która stała się przyczyna jego tragicznej śmierci.  Człowiek ten tak bardzo chciał udowodnić ,że krzywizna Ziemi jest fikcją, że wzbił się w powietrze chcąc przekroczyć linię 100km n.p.m.- na umowną granicę pomiędzy atmosferą ziemi a przestrzenią kosmiczną. Rakieta namalowana została po starcie wzbijając się w niebo.

Inne obrazy Marty Koniarskiej portretują świat począwszy od kwiecistej łąki pełnej rumianku czy wszelkiej maści chwastów (Kwiaty lecznicze) po ilustrację fazy snu rem ( połączenie struktury materaca sprężynowego i obrazu kontrolnego- Formy deprywacji snu). Wcześniejsze prace artystki ukazywały bardzo wykadrowane fragmenty ciała ludzkiego, co przypominało zapis wideo tak bliski sztuce Pipilotti Rist czy Patricii Piccinini. Nieco później powstał wielkoformatowy obraz Topiąca się, który tak bardzo osadzony był w duchu malarstwa zachodnioeuropejskiego, Bruegelowskiego Upadku Ikara.

Oglądając kolejne obrazy Marty Koniarskiej natrafiam na Syto – obraz -powiększenie, w którym ukazany został rodzaj pasożyta na tle ubrań. Artystka lubi kadry, bierze pod lupę fragmenty świata. Nie inaczej jest w przypadku obrazów Punkt wyjścia I i II – formy larw bądź roślin, kokonów podwieszone są w próżni. Dziwne zestawienia fauny i flory tworzą psychodeliczne kompozycje. Na obrazie Substytut widać pożar lasu, a nad nim lewitujący plastikowo-gumowy trawnik wyjęty z hipermarketu budowlanego- rodzaj substytutu trawy.

Artystka lubi odnosić się do tradycji malarskiej naszej półkuli, na co dowodem jest obraz  Gra w golfa na ściernisku. Szacunek, jaki oddaje artystka Paulowi Klee bądź Wassilijowi Kandinskiemu przejawia się w tej bardzo intertekstualnej pracy. Forma kuli do gry w golfa zawieszona w przestrzeni abstrakcyjnych form stanowi spojrzenie artystki na historię malarstwa. Jest tu też dowcip polegający na użyciu samego tytułu pracy- motyw przaśnego ścierniska wyśpiewanego przez ludowo-folkowe kapele zestawionego z elitarną i kosztowną dyscypliną sportową multimilionerów.
Inny obraz pochodzący z cyklu Swobodne Rzeczywistości – zatytułowany Controlfreak ukazuje postać ludzką w kurtce z napisem odnoszącym się do stock images – bazy zdjęć internetowych uwieszoną nad krawędzią wirtualnego świata.

W malarstwie Marty Koniarskiej krzyżują się światy społeczeństw wierzących w paranormalne zjawiska z samymi przedmiotami pełnymi sztuczności. Malarstwo to jest ambitne i bezkompromisowe. Kto maluje bowiem kwadratowe chmury zarejestrowane w Arizonie będące dowodem na istnienie tajemniczego programu rządowego kontrolującego pogodę?

Agata Nowosielska