Grażyna Rigall / Śmierć nie jest przeszkodą

Stojąc między kwiatami, malowałam liście na pokrytym białą farbą własnym ciele. Zlewałam się z tłem. Znikałam. Wydawało mi się to bardzo naturalne i oczywiste. Wręcz beztroskie w swej prostocie i nieuchronności. Wtedy nie wiedziałam, że w ciągu zaledwie kilku lat znikną moi bliscy. To przeżycie siłą rzeczy spowodowało rewizję wcześniejszych przemyśleń i koncepcji(…)

Jeśli nie robię ilustracji do książek, to najczęściej zajmuję się malowaniem lub tworzeniem mikro obiektów z części roślin lub różnych znalezionych przedmiotów. W pochodzących ze świata flory fragmentach – korzeniach, nasionach, kłączach – widzę ludzkie kształty. To nic dziwnego, bo wszystko jest ze sobą połączone.

Sztuka Grażyny Rigall utrwala wizerunki zwierząt  i roślin, które mutują w kształty kwiatoludzi. Wielogatunkowe istoty nieustannie przemieniają się i przenikają będąc odzwierciedleniem wyobraźni artystki. Dziwne korzenie zamiast rąk, kłącza zamiast nóg, hybrydy kwiatostanów, niepokojące  odnogi, gałęzio-tułowia. Świat sztuki Grażyny Rigall oscyluje wokół form odludzkich , odzwierzęcych, odroślinnych. Artystkę interesuje fuzja świata fauny i flory ze światem człowieka ukazana  w formie rysunków czy mikro obiektów – w ten sposób oswaja ona trudne doświadczenia.

Grażyna Rigall

Absolwentka wydziału malarstwa gdańskiej ASP. Ilustratorka, malarka.

Autorka ilustracji do kilkunastu książek dla dzieci , m.in. Katarzyny Ryrych „Łopianowe pole” (nagroda Książka Roku IBBY 2017, nagroda Jury portalu granice.pl dla najlepszej książki na jesień 2017), Marzeny Matuszak „Człowiek jaki jest, każdy widzi” (wyróżnienie na  międzynarodowym konkursie Jasnowidze 2014), Roksany Jędrzejewskiej-Wróbel „Humory Hipolita Kabla”. Autorka książki kulinarnej (wraz z Alojzym Rigallem) „Baba Ali – bryły w przestrzeni, warzywa w kosmosie”.

Jest współtwórcą scenografii do Przenośnego Muzeum Rysunku Dziecięcego oraz do spektaklu „Alicja w krainie liter” autorstwa Elżbiety Jeznach w Paryżu. Autorka lalek do spektaklu „Śpiąca królewna” i „Abecadło z pieca nie spadło” w reżyserii Luby Zarębińskiej.

Współautorka (z Konradem Kulczyńskim) teledysku do utworu Grzegorza Nawrockiego „Fałszywe wschody słońca” (nominacja do nagrody DOKI, Gdańsk 2017), „Kosmiczna karetka” i krótkometrażowego filmu „Fantastyczne zniknięcie” zrealizowanaego w ramach programu stypendialnego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego – Kultura w sieci.