Dobrzy nieznajomi

20 zł - normalny

18 zł – zniżka na Kartę Do Kultury 

16 zł – ulgowy dla studentów, uczniów, seniorów 

10 zł – za okazaniem Karty Dużej Rodziny 

TANIE KINO: 12 zł - Poniedziałki dla wszystkich, Seniorskie środy, Studenckie piątki

*Bilety ze zniżkami, poza tymi na poniedziałkowe Tanie Kino, kupicie wyłącznie w kasie Klubu ŻAK.

Dobrzy nieznajomi / All of Us Strangers
reż. Andrew Haigh (Na wodach północy, Polegaj na mnie) | w. Paul Mescal (Aftersun, Córka, Normalni ludzie), Andrew Scott (Fleabag, Sherlock, Czarne lustro), Jamie Bell (Billy Elliot, Jumper, Nifomanka – Część II) | USA, Wielka Brytania | 2023 | 105 min.

Widok z okna na miejską panoramę kryje w sobie skomplikowane piękno. Też tak pewnie mówicie, jeśli podobnie jak samotny Adam żyjecie komfortowo z klepania tekstu w Wordzie. Skomplikowane, bo szyba wieżowca, w którym mieszka, działa jak bariera chroniąca przed doświadczaniem świata; jest jak fototapeta albo wygaszacz ekranu, który za często przypomina o narastającym dystansie od prawdziwego życia. Bohater mieszka w opustoszałym drapaczu chmur à la "High Rise" Bena Wheatleya na obrzeżach Londynu, ale mogłaby to równie dobrze być warszawska Złota 44. Znacie ten typ. Przez większość dnia Adam próbuje pisać autobiograficzny scenariusz o bólu dyskryminacji, jakiego doświadczył na angielskiej prowincji. Idzie mu to jednak z umiarkowanym skutkiem. Gdy słońce zachodzi, a światła wielkiego miasta tworzą odpowiedni nastrój, ładuje zioło do futurystycznego waporyzatora, bierze bucha i odpala nieśmiertelne "Power of Love" od Frankie Goes to Hollywood. Potem zasypia. Potem wstaje i odpala komputer. Melancholia jego rutyny to tylko symptom wrażliwości "Dobrych nieznajomych"; choć nieco egzaltowanej i budowanej ze znajomych klisz, to jednak wciąż pulsującej od emocjonalnej prawdy.

(...) Z osobliwego rytmu dnia i nocy bohatera wyrwą dwa wydarzenia: poznanie jedynego sąsiada, atrakcyjnego Harry'ego oraz podróż do domu rodziców, co przywoła wspomnienia ich tragicznej śmierci sprzed kilkudziesięciu lat. W "Dobrych nieznajomych" Andrew Haigh stawia znak równości pomiędzy minionym a możliwym, rozgrywając przeszłość i przyszłość na tej samej płaszczyźnie czułej narracji. Dwóch samotnych mieszkańców wielkiego wieżowca szybko połączy głębsze uczucie. W końcu love is like an energy, jak śpiewa Holly Johnson, ale, co zaskakujące, w filmie Haigha ma też zdolność magicznego wskrzeszania zmarłych. Pomieszczenia rodzinnego domu wypełni nagle zgiełk radości z ponownego spotkania. Matka zarzuci syna pytaniami o okres rozłąki, ojciec uśmiechnie się zapraszająco znad szklaneczki whisky. Ząb czasu obszedł się z rodzicami łaskawie, a właściwie – wcale. Są bowiem młodsi od Adama o co najmniej kilka lat, ubrani tak samo jak w dniu, gdy ich stracił, bez choćby jednej zmarszczki na twarzy. Genialny zabieg wybrzmiewa tu jak reżyserska deklaracja, jasny unik przed pociągającym romantyzowaniem traumy. Rozmowy przy rodzinnym stole, choć głęboko poruszające, nigdy nie przestają przypominać o swojej dziwacznej nierzeczywistości, a dalej – o tym, że to jedynie stan przejściowy, który kiedyś przecież będzie musiał się skończyć, by móc pójść do przodu.

Maciej Satora / Filmweb