Mazen Kerbaj & Adam Gołębiewski / Lucy Railton & Kit Downes

Bilety obejmują 2 koncerty tego samego dnia:
- 40 zł – ulgowe*

- 75 zł – super zniżka* na Kartę do Kultury
- 80 zł – bez zniżek

Mazen Kerbaj & Adam Gołębiewski

Mazen Kerbaj - libański autor komiksów, artysta wizualny, wykładowca i muzyk pochodzący z Bejrutu. Ma na koncie ponad piętnaście wydanych książek. Jego opowiadania i rysunki były publikowane w antologiach oraz na łamach gazet, a teksty zostały przetłumaczone na różne języki. A do tego obrazy Kerbaja czy instalacje były pokazywane w ramach licznych wystaw na całym świecie. Uważa się go za jednego z inicjatorów i kluczowych postaci libańskiej sceny swobodnej improwizacji i muzyki eksperymentalnej. Jest także współzałożycielem i aktywnym członkiem MILL, kulturalnego stowarzyszenia muzycznego stojącego za Irtijal, corocznym festiwalem muzyki improwizowanej odbywającym się w Bejrucie od 2001 roku, oraz współzałożycielem Al Maslakh, pierwszej wytwórni płytowej w tym regionie wydającej muzykę eksperymentalną. Oficyna działa od 2005 roku.

W 2006 roku, podczas 33-dniowej wojny z Izraelem, Kerbaj założył swój pierwszy blog: codzienny wizualny pamiętnik opowiadający o konflikcie. Wszystkie rysunki i teksty zostały później opublikowane w formie książkowej pod tytułem „Beyrouth” oraz „Beirut Won’t Cry”. W tym okresie rejestrował również intensywnie; przede wszystkim solówki na trąbce grane na balkonie, gdy izraelskie siły powietrzne bombardowały Bejrut, z których jeden fragment został udostępniony na blogu pod tytułem „Starry Night”. Pozostałe nagrania, w tym kolejne solówki na trąbce, wiadomości telewizyjne, rozmowy telefoniczne z przyjaciółmi i inne bombardowania miasta, zostały zebrane w przełomowej instalacji dźwiękowej, która po raz pierwszy została zaprezentowana w Berlinie w 2016 roku podczas festiwalu Maerz Muzik pod tytułem „Before the War It Was the War. After The War It Is Still the War”.

Jako trębacz stosuje różne techniki oddechowe, tym samym aktywnie – i od wielu lat – zmienia znaczenie tego instrumentu w odniesieniu do muzyki improwizowanej, a także rozwija swój język, brzmienie. Gdy zapytany o wymienienie znaczących dla niego improwizatorów, Libańczyk jednym tchem rzuca takie nazwiska jak Bill Dixon, Axel Dörner i Franz Hautzinger. Poza tym znany jest z grupy „A” Trio i szerokich działań z wieloma innymi artystami/zespołami, wśród nich m.in. Sharif Sehnaoui, Raed Yassin, Karkhana, Franz Hautzinger, Alan Bishop, AMM, The Necks, Mike Cooper, Evan Parker, Bob Ostertag, Pauline Oliveros, Sam Shalabi, Adam Gołębiewski, Michael Zerang, Axel Dörner, The Ex, Joe McPhee, Jean-François Pauvros, John Butcher, Michel Doneda, Magda Mayas, Peter Evans, Nate Wooley. Publiczność Jazz Jantaru na pewno pamięta koncert z 2016 roku zespołu Karkhana, właśnie z udziałem Kerbaja. Pojawiał się też na innych polskich Festiwalach (m.in. Jazztopad) oraz wystąpił w ramach warszawskiego cyklu „Supersam+1” w 2022 roku.

Od czasu przeprowadzki do Berlina w 2015 roku Kerbaj stworzył kilka nowych projektów w różnych dziedzinach, m.in. napisał kompozycję na 49 trąbek i następnie zaprezentował ją w zbiorniku wodnym w Berlinie w 2018 roku. Rozpoczął też pracę nad swoją najbardziej ambitną powieścią graficzną, biografią swojego ojca, aktora Antoine'a Kerbage'a, połączoną z jego własną autobiografią i opowiadaniami ze złotego wieku libańskiego życia artystycznego i intelektualnego lat 70. Praca ta ukazuje się w poszczególnych rozdziałach od początku 2019 roku.

W 2020 i 2021 roku Kerbaj opracował nowy materiał będący w odpowiedzi na pandemię Covid-19; były to między innymi „The Corona Diaries”, blog, na którym dzielił się rysunkami, tekstami i filmami stworzonymi podczas kwarantanny, oraz „Mazen Kerbaj: The Musical”, jego pierwszy film, nakręcony w całkowitej izolacji. W 2022 roku z kolei ukazało się jego wydawnictwo „Sampler / Sampled” zawierające szkice dźwiękowe (m.in. na trąbkę), jakie Kerbaj opracował w ciągu ostatnich 25 lat.

Podczas 13. Dni Muzyki Nowej libański artysta spotka się na scenie z Adamem Gołębiewskim – perkusistą, improwizatorem, performerem, muzykologiem, socjologiem i twórcą wytwórni UZNAM. Polski muzyk - podobnie jak Kerbaj - rzuca wyzwanie swojemu instrumentowi, perkusji, którą uwielbia preparować, przenosić w inne konteksty, nadawać odmienne doświadczenia/doznania słuchowe, eksperymentować z DNA instrumentu i wydobywać z niego nietuzinkową ekspresję. Grają ze sobą w rozmaitych konfiguracjach od przeszło dziesięciu lat, ale wcześniej nie było okazji, żeby zaaranżować wspólny duet z premierowym materiałem. A tego wszystkie będzie można doświadczyć w trakcie Dni Muzyki Nowej.

Gołębiewski współpracował i nagrywał z wieloma czołowymi artystami, wystarczy wymienić chociażby takie postaci jak Yoko Ono, Thurston Moore, Mats Gustafsson, Piotr Mełech, Fred Lonberg-Holm, Witold Oleszak, Kevin Drumm, Piernikowski (ex-Syny), Pierr Jodlowski, Alex Ward, Łukasz Rychlicki, Tim Daisy, Mikołaj Trzaska, Augusti Fernandez, Sharif Sehnaoui i nie tylko. Polski improwizator koncertował w różnych częściach świata, grając na wielu cenionych festiwalach. W lipcu 2022 roku Gołębiewski występował na australijskiej odsłonie Festiwalu Unsound, gdzie zagrał z triem MY DISCO.

Gołębiewski w rozmowie z Piotrem Machą opublikowanej na łamach strony Czaskultury.pl, zapytany o to, jak doszedł do zestawu instrumentów, na którym gra, na którym wypracował tak zwane brzmienie? Odpowiedział między innymi tak: „Nie chciałbym się ślizgać po pojęciu dekonstrukcji, powszechnie zbyt wieloznacznie rozumianym. Jeśli chodzi o środki, jakimi się posługuję, to staram się je traktować możliwie niearbitralnie, czyli dokładnie przeciwnie, niż kultura muzyczna rozumie rolę instrumentu. By robić coś z niczego, musisz dysponować jakąś elementarną wyobraźnią, pewną dyspozycją imaginacyjną i najlepiej nachalną potrzebą sprawdzenia tego w rzeczywistości. Rzecz jasna, najczęściej rozczarowujesz się rezultatem, ale zwykle prowadzi cię to gdzieś dalej, mimo wszystko „doskonalisz się” poznawczo. Zaczynasz też nabierać doświadczenia, jak traktować jaki materiał, by uzyskać dany efekt – w moim przypadku – audialny. I to bym nazwał roboczo wyobraźnią dźwiękową”.

Słuchając „Relephant” można przypomnieć sobie wspólne improwizacje Toma Cory’ego i Johna Zorna nagrywane przed trzema dekadami w Nowym Jorku – tak pisał Adam Mańkowski o wspólnym albumie Freda Lonberg-Holma i Adama Gołębiewskiwgo / Nowamuzyka.pl

„Kebab” jest jeszcze bardziej radykalny, a trąbki Dörnera i Kerbaja przemawiają z bliska tajemniczym, cichym, ale poetyckim żargonem, składającym się z serii wyciszonych oddechów i dźwięcznych, bulgoczących dźwięków – pisał Eyal Hareuveni o płycie Axela Dörnera i Mazena Kerbaja – „Döner Kebab” (Al Maslakh, 2022) / freejazzblog.org

Lucy Railton & Kit Downes / Subaerial

Pochodzący z Wielkiej Brytanii, rezydujący w Berlinie duet Lucy Railton i Kita Downesa współpracuje ze sobą od blisko piętnastu lat, co pozwoliło wytworzyć wyjątkowy, autorski język. Dla Railton jednymi z kluczowych kompozytorów w rozwijaniu własnego podejścia do muzyki byli Iannis Xenakis, Gérard Grisey czy Mortona Feldmana; Downes związany jest przede wszystkim z jazzem - w klubie Żak występował dwukrotnie, z triem Enemy oraz w zespole szwajcarskiej wokalistki, Lucii Cadotsch. Lata spędzone przy wspólnej pracy nad szeregiem projektów pozwoliły ujednolicić wpływy i zawiązać naturalną dźwiękową relację niewymagającą sięgania po partytury.

Materiał ze wspólnego albumu duetu ("Subaerial") od muzyki nowej zaczerpnął estetykę - wiolonczelę i kościelne organy z katedry w Skáholt w Islandii, które podczas koncertu w Gdańsku zostaną zastąpione przez organy Hammonda - od jazzu środek ekspresji, czyli improwizację. "W tak skromnym i uświęconym otoczeniu ma to sens, kiedy muzyka nawiązuje do tradycji północnoeuropejskiej, ale obydwojgu artystom udało się wzbić ku znacznie bardziej skomplikowanym rejonom, nadając dzięki temu znaczenie ich niezwykłym improwizacjom" - można przeczytać w recenzji albumu na portalu Boomkat.

W bardziej poetycki ton uderzył Brad Rose z serwisu Foxy Digitalis: "»Subaerial« rozpływa się w powietrzu, a my stoimy w ciszy, wątpiąc w nasze wspomnienia i zastanawiając się, czy niszczycielska natura człowieka może zostać zatrzymana na wystarczająco długo, by odwrócić upadek". Jeżeli wziąć jednak pod uwagę warunki, w jakich powstawał album, nie jest to wizja przesadnie malownicza, Railton wspominała: "Najpierw padał deszcz, później smagał nas ekstremalnie silny wiatr, widzieliśmy dzikie konie i ciemne chmury pędzące po niebie - byliśmy przepełnieni inspiracjami zaczerpniętymi ze wszystkich tych elementów, z niesamowitego miejsca, w jakim się znaleźliśmy, z pięknego kościoła z olśniewającą akustyką".

"Subaerial" to materiał wyłuskany z ponad trzech godzin improwizacji, niemożliwy do odtworzenia nie tylko ze względu na sposób, w jaki powstał, ale również z powodu wykorzystania wyjątkowych organów znajdujących się tylko w tym jednym miejscu na Ziemi. Podobnie będzie z każdorazowym nawiązywaniem do tej muzyki na scenie, dlatego koncert podczas Dni Muzyki Nowej również można uznać za niepowtarzalna wydarzenie.
 

Relacje z koncertów: facebook.com/DniMuzykiNowej