Pornomelancholia

20 zł - normalny

18 zł – zniżka na Kartę Do Kultury 

16 zł – ulgowy dla studentów, uczniów, seniorów 

10 zł – czł. NHEF2021/2022, za okazaniem Karty Dużej Rodziny oraz obywatele Ukrainy, którzy przyjechali do Polski po 24 lutego 2022 r.

TANIE KINO: 12 zł - Poniedziałki dla wszystkich, Seniorskie środy, Studenckie piątki

PORNOMELANCHOLIA / PORNOMELANCOLÍA
reż. Manuel Abramovich (Blue Boy) / dokument / Argentyna, Brazylia, Meksyk, Francja / 2022 / 98 min. / Nagroda Jury za najlepsze zdjęcia na 41. MFF w San Sebastián

Lalo Santos jest meksykańską gwiazdą gejowskiego porno. Sex working ma być dla niego antidotum na wszechogarniające osamotnienie i niemoc w odnalezieniu się w świecie. W oczach obiektywu (a jest ich kilka – telefonu, w kamerze dokumentalisty, czy w tej służącej do nagrywania filmów pornograficznych) szuka ucieczki od rzeczywistości, wyzwolenia z letargu. Manuel Abramovich w swoim filmie, który polską premierę miał na tegorocznym Millenium Docs Against Gravity, przyłapuje go na licznych momentach sfabrykowanego szczęścia, które gaśnie wraz z przyciskiem „off”.

Bohater jest czujnym obserwatorem, nie mówi zbyt wiele. Nakrywamy go na codziennych czynnościach, wypełnianiu prozaicznych obowiązków i coraz to głośniejszych westchnieniach (bądź jękach). Obserwujemy długie ujęcia na jego wiecznie zamyślony wzrok pełny smutku. Kamera jest cały czas niezwykle blisko bohatera, często pojawia się z nim w miejscach, do których – wydawałoby się – nie powinna trafić. Sprawia wrażenie ukrytej, zamaskowanej, jakby operator był zupełnie nieobecny. Wywołuje to poczucie, że znaleźliśmy się w nieodpowiednim miejscu (nie tyle, co podczas nagrywania porno, ale w  intymnych aspektach życia bohatera). Jednocześnie jednak pozostaje cały czas statyczna, a każdy kadr jest przemyślany i precyzyjny; na tyle, że w pewnej chwili w trakcie seansu przypomniałem sobie z zaskoczeniem, że oglądam dokument, a nie film fabularny.

(...) Manuel Abramovich miał niełatwe zadanie, by otworzyć przed widzem osobę tak zamkniętą w sobie; z maską, której nie da się zedrzeć z twarzy. Małomówność Lalo sprawia, że niewiele się o nim dowiadujemy – obserwujemy jedynie emocje pojawiające się na twarzy i próbujemy zlepić małe fragmenty jego historii w spójną całość. Reżyser większość pozostawia do domysłu, a interpretacja może znacząco się różnić w zależności od emocjonalnej inteligencji i wrażliwości widza.

Jakub Nowociński / Filmawka